بررسی اثر زنجبیل در مقایسه با ویتامین E بر کشت آزمایشگاهی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند نژاد افشاری

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت‏های مختلف از عصاره‌های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده‌مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن‌های مهار کننده (bcl2 و bcl2l1) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شدند. سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه گوسفندان کشتار شده با استفاده از روش هضم آنزیمی دو مرحله‌ای استحصال و به روش حذف تمایزی خالص سازی شدند. سپس با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و بیان شناساگرهای اختصاصی oct-4 و c-kit شناسایی شدند. نتایج نشان داد زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت حاوی سطوح بالاتر از 800 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل بطور معنی‌داری در مقایسه با شاهد کاهش یافت (05/0>P). در حالی که بیشترین زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی هنگام استفاده که 800 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره آبی زنجبیل بود و با افزایش غلظت‌ ویتامین E (تا 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر) زنده‌مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی افزایش یافت. بیان ژن bax در غلظت‌های موثر عصاره آبی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و ویتامین E (50 میکروگرم بر میلی‌لیتر) کاهش یافت در حالی که عصاره هیدروالکلی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی‌لیتر) و غلظت‌های بالای عصاره آبی (بیشتر از800 میکروگرم بر میلی‌لیتر) بیان این ژن را افزایش دادند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می‌توان از غلظت‌های 150 میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره آبی زنجبیل و یا 50 میکروگرم بر میلی‌لیتر از ویتامین E به منظور بهبود شرایط کشت سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند استفاده نمود.